Yalnızlık ve Sessizlik

Korkuyorum hayattan. Hep aynı geçiyor. Beni şaşırtmıyor. Bazen yalnızlığa kalmaktan sıkıyorum ama ben yalnız olmayı tercih ediyorum gibi ne kadar arkadaşlarım bana yaklaşsa ben sessiz olmak ister gibi fazla konuşmayı tercih ediyorum. Belki sessiz beni korkurtmuyor. Belki de sessiz olduğunda hatta yapmalı engellendiği düşünüyorum. Bu da beni pasif ya da arkadaşlarımı mutlu edemiyorum. Sessiz beni mutlu ederken arkadaşlarımı hüzüyor mu? Gerçekten değişem sesli biri olsan nasıl biri olabilirim ki. Belki beni şaşırttır belki de mutlu etmez ama değişimden korkmamak ve onun üzerine giderek daha hayatı tanımak gerek. Hoşçakalın.